BIUROWIEC OBSŁUGI TECHNICZNEJ

 6-kondygnacyjny złożony z prefabrykowanych elementów, budynek NRD-owskiej konstrukcji typu Lipsk, z jedną kondygnacją podziemną, dostępną od wschodniej strony oraz pięcioma kondygnacjami nadziemnymi. Po jego ukończeniu zlokalizowano w nim część najważniejszych biur, które uprzednio mieściły się w tzw. Barakach.
Wejście do budynku dostępne było od strony parkingu od ul. Metalurgicznej 7, od strony Zakładu oraz dodatkowo po jego południowej stronie znajdowało się boczne wejście nieopodal Głównej Portierni.
Przeznaczeniem budynku była głównie funkcja biurowo-koordynacyjna. Jednakże znajdowały się w nim pomieszczenia takie jak:

-bufet – zlokalizowany na poziomie -1;
-hol główny (poczekalnia oraz szatnia i portiernia, a także kiosk) – poziom 0, na tejże kondygnacji mieściło się także duże pomieszczenie, tzw. ośrodek obliczeniowy;
-zakładowy radiowęzeł oraz inne pomieszczenia biurowe – poziom 1;
-pomieszczenia biurowe oraz gabinety dyrektorskie – poziom 2;
-kasa oraz pomieszczenia biurowe – poziom 3;
-biblioteka zakładowa oraz pomieszczenia biurowe – poziom 4;

Całość skomunikowana była dwiema windami oraz klatkami schodowymi zlokalizowanymi w północnej i południowej części budynku, a dodatkowo na każdym piętrze znajdowały się toalety (w części północnej – męska i w częście południowej – damska) oraz za windami na każdej kondygnacji pomieszczenie socjalne.
Nad szybem każdej z wind posadowione były pomieszczenia maszynowni dostępne z pomieszczeń socjalnych na ostatniej kondygnacji.
W okresie istnienia i prosperowania Zakładu na dachu budynku widniał podświetlany napis widoczny z daleka jadąc od strony Centrum miasta ul. Mełgiewską i Metalurgiczną. Treść napisu ulegała modyfikacjom. Na dzień dzisiejszy nie jesteśmy w stanie stwierdzić jak brzmiał. Najbardziej prawdopodobną wersją jest: „Zakłady Metalurgiczne „URSUS” w Lublinie” oraz „Nowa Odlewnia Żeliwa”. Prawdopodobnie po 1996 r. napis został usunięty całkowicie.
Na południowej maszynowni zainstalowane zostały anteny panelowe, które przetrwały do dnia dzisiejszego. Po zamknięciu zakładu w 2000 r. budynek był zamknięty i sukcesywnie usuwano z jego wnętrza wszelkie możliwe do odzyskania surowce, m.in. kaloryfery, wyposażenie wind, okładziny boazerii, podsufitki czy oprawy lamp.

Z zewnątrz budynek nie zmienił swojego wyglądu aż do roku 2004, w którym to w okolicy maja lub czerwca rozpoczął się jego demontaż. Najpierw sukcesywnie znikała aluminiowo-szklana elewacja od strony Zakładu zmierzając ku frontowi w kierunki Portierni od południowej strony.
Następnie usuwano elementy konstrukcji budynku, tj. prefabrykowane stropy, północne schody i spoczniki, oraz słupy nośne. Rozbiórka budynku uległa zatrzymaniu i w takim szpetnym stanie stoi on do dziś. Dekonstrukcji uległy praktycznie wszystkie piętra od 1 do 4 z pominięciem parteru i kondygnacji podziemnej, jednakże utrzymano południowy fragment budynku wraz z klatką schodową najprawdopodobniej z racji, już wspomnianych, anten zlokalizowanych na maszynowni windy. W tej części można także zauważyć resztki aluminiowej elewacji, a także szczątkowy podział pomieszczeń, w tym kabiny WC czy pomieszczenia socjalne.

Prawdziwy budynek już od dawna nie istnieje – został tylko sam szkielet jednej z klatek schodowych i podpiwniczenie. Mariusz Kosiński w 2009 roku podjął się stworzenia niezwykle realistycznej makiety naszego Biurowca Obsługi Technicznej. Szerzej można przeczytać o tym przedsięwzięciu w poniższym artykule oraz zapraszamy do obejrzenia zdjęć makiety.

W poniższej galerii możemy obejrzeć model odwzorowany komputerowo, prawdziwe zdjęcia z okresu świetności oraz stan faktyczny budynku.